صبح سپید

وبلاگ اصلی من

www.sobhsefid.blogfa.com

صبح سپید...

المپیک سی ام هم تموم شد با همه اشک ها و لبخند هاش
با همه ناداوری ها و داوری هاش
با همه درس هاش
المپیک تموم شد مثل یه زمستون که تموم می شه و رو سیاهیش به صورت بعضی ها میمونه که خودشون رو تمام کس و کار ورزش این مملکت می دونن
به همین لحظه سحر که موذن داره اذان میگه قسم من از حق خودم نمی گذرم

از حقی که بیت المال میشه و باشگاه هایی مثل استقلال و پرسپولیس میلیاردی خرج می کنن
اما یک بیستم قرارداد ژنرال استقلال یا یک پنجاهم ژوزه پرسپولیس بشه حقوق معمار کشتی فرنگی
بنا زحمت زیادی برای کشتی فرنگی ما کشید و روزهای پرافتخار این رشته را برای ما رقم زد.
اگر سرتاپای او را طلا بگیریم کار نادرستی انجام نداده‌ایم.
واقعا افتخاری که بنا برای ایران عزیز می‌آورد ماهی 5 میلیون می‌ارزد و فاجعه‌ای که یک فوتبالیست با شکست‌هایش رقم می‌زند، ‌ماهی 110 میلیون قیمت دارد؟
چه تناسب معقولی بین این پرداخت‌ها برقرار است؟
باشگاه‌ها را خصوصی کنید و سالی صدها میلیارد به فوتبالیست‌ها پرداخت کنید.
چه کسی می‌خواهد اعتراض کند؟
مگر با اوضاع آشفته اقتصادی در اروپا، باشگاه‌ها پول کمی برای بازیکنان می‌دهند؟
همین قرارداد اخیر ابراهیموویچ با پاری‌سن‌ژرمن مگر نزدیک به 30 میلیون یورو خرج روی دست تیم پاریسی نگذاشت؟ چه کسی اعتراض کرد؟

احسان حدادی نقره‌ای را به دست آورد که تا 20 سال پیش اگر صحبت آن به میان می‌آمد همه می‌خندیدند و می‌گفتند «ما و مدال المپیک دو و میدانی»؟!
حالا ما صاحب نقره پرتاب دیسک المپیک هستیم.
افتخاری که کاملا غیرمترقبه و با همت حدادی به دست آمد. او سال قبل در آفریقای جنوبی اولین مدال جهانی تاریخ دوومیدانی ایران را به ارمغان آورد.
برنز گرفت اما برنزش در جهانی به اندازه 10 طلا می‌ارزید. 
وقتی به ایران برگشت متوجه شد بجز دوستانش هیچ کس برای استقبال از او به فرودگاه نرفته!قبل از المپیک حدادی بدون مربی تمرین میکرد چرا؟
چون مربی سابقش از اون ۹ هزار دلار که با محاسبه نرخ مرجع نزدیک به ۱۲ میلیون تومان میشه از اون درخواست کرده بود ولی فدراسیون قبول نکرد و به احسان نقره ای ما گفتن اگر برای تو اینطور خرج کنیم برای دیگران باید چیکار کنیم حدادی وظیفه‌اش را به درستی انجام داد و با هزینه شخصی خودش کارش رو ادامه داد  و دل ملت را شاد کرده.
آقایان مدیر هم لطفا به وظیفه‌شان درست عمل کنند مگر این ۱۲ میلیون تومان در مقابل رقم های نجومی توپ خراب کن های فوتبال رقم کلانی است.نصیحت عادل فردوسی پور هم حدادی جالب بود که اگر دروازه بان می شدی به جای ۱۵۰ تا سکه، سالی چند میلیارد می گرفتی. نهایتش هم این بود که یک توپ از دستت می افتاد تو گل.

 
پینگ پنگ ورزش عجیبی است. تمرکز فوق العاده می خواهد و بار روانی بسیار سنگینی دارد.
می گویند سومین ورزش سریع دنیاست و سومین ورزش سنگین جهان. 
و نوشاد عالمیان که در پارکینگ خانه اش تمرین میکند با حریف تمرینیش که دیوار خانه اش استمگر چقدر هزینه داشت برای فدراسیون که نه براش مربی گرفتن نه تورنمنت درست و حسابی بردنش تا برایمان افتخار کسب کند فکر کنم فدراسیون فقط برای خالی نبودن عریضه میخواست نوشاد رو راهی لندن کنه اما نوشاد ثابت کرد که حرف ها برای گفتن دارد و سندش بازی های زیبای او بود و رنکینگ ۷۷ جهان

رضا مهماندوست که باید بنای تکواندوی ایران می شد المپیک را از خانه تماشا کرد چون اصرار داشته حق و حقوقش را کامل بگیرد. او می خواسته حقوقش تنها برای 11 ماه فقط همان 7.5 میلیون تومان باشد اما فدراسیون اصرار داشت این رقم باید 5 میلیون باشد و این کش و قوس ، رضا مهماندوست را خانه نشین کرد چرا!!!!!!!!!!
چون فقط دو میلیون طلب کرده بود و کار رو به جایی کشیدن که شاهد خفت و خاری تکواندوی ایران شدیم و آه و حسرت با هر لگدی که سر و صورت کرمی میخورد بر دلمان می نشست
شاید اگر میهمان دوست فقط از جلوی فدراسیون فوتبال رد می شد یا یکی از بازیکن های فوتبال مافیایی ما تلفنکی پیامکی چیزی برای فدراسیون تکواندو ارسال میکردن الان تکواندو خار نبود

المپیک تمام شد اما درس‌های المپیک تمام نشدنی است. ما در این المپیک اتفاقات شیرین بسیاری را تجربه کردیم و دانستیم موفقیت‌های ورزشکارانمان در المپیک چه شوری در جامعه ایجاد می‌کند. مدیران شهری چقدر باید هزینه کنند تا چنین نشاطی در سطح شهر و جامعه ببینند؟ از هزینه‌های کمرشکن دولتی برای فوتبال آیا نمی‌توان بخشی را برای بسترسازی چنین اتفاقات خوشایندی هزینه کرد؟

ولله تالله بالله که از حقی که بیت المال میشه و میره تو جیب این بازیکن های به اصطلاح فوتبالیست نمیگذرم سیروس دین محمدی میگفت ما را به شوت‌هایمان می‌شناختند، اینها را به ماشین‌هایشان!دهه ۷۰ و هشتاد نه سونا داشتن نه جکوزی ماشین دین محمدی هم رنو بود و سرویس بچه های تیم ملی شورلت استاد اسدی اما غیرت داشت مافیایی هم نبود با عشق بازی میکرد حالا بوکاتی و پورشه هم راضی کننده نیست برای این طماع های فوتبال

به اشک های عبدولی و بهت مظاهری قسم رسم جوانمردی این نیست که افتخارات این عزیزان رو به نام خودتون سند بزنید بگذارید که صاحبان اصلی این موفقیت، شادی این پیروزی بزرگ را با مردم جشن بگیرند.

پ.ن ۱ : آذربایجان عزیز برایم همیشه عزیزی و عزیز میمانی ترُک تِرک خورده ام میسازمت دوباره
پ.ن ۲ : دوستانی که لینک شون تو پیوند های وبلاگم نیست بگن تا لینکشون کنم
پ.ن ۳ : دوستانی که مایل به تبادل لینک هستن لطفاً اول لینک کنن بعد بگن تا لینکشون کنم
پ.ن ۴ : فرارسیدن عید سعید فطر بر همگان مبارک باد

صبح سپید...

به زودی مطالب این پست رو میزارم صبح سپید...

امشب این پست رو تکمیل میکنم صبح سپید...

 

تا کی آخه...

                                        

                                                        از عرب تا غرب فاصله یک نقطه بود که خم شد دال شد
                                                        عاقبت چون سگی لیس زنان خار شد...

صبح سپید...

صبح سپید...

قرار نبوده !!!

تا جایی که فهمیده‌ام قرار نبوده این ‌قدر وقت‌مان را در آخور‌های سرپوشیده‌ی تاریک بگذرانیم به جای چریدنِ زندگی و چهار نعل تاختن در دشت‌های بی‌مرز.

 

قرار نبوده تا نم باران زد، دست‌پاچه شویم و زود چتری از جنس پلاستیک روی سر‌ بگیریم مبادا مثل کلوخ آب شویم.

 

قرار نبوده اینقدر دور شویم و مصنوعی. ناخن‌های مصنوعی، دندانهای مصنوعی، خنده‌های مصنوعی، آواز‌های مصنوعی، دغدغه‌های مصنوعی.

 

حتما‌ً قرار نبوده بزهایی باشیم که سنگ‌نوردی مصنوعی در سالن می‌کنند به جای فتح صخره‌های بکر زمین.

 

هر چه فكر می‌کنم می‌بینم قرار نبوده ما این‌چنین با بغل دستی‌های‌مان در رقابت‌های تنگانگ باشیم تا اثبات کنیم جانور بهتری هستیم، این همه مسابقه و مقام و رتبه و دندان به هم نشان دادن برای چیست؟

 

قرار نبوده همه از دم درس خوانده بشویم، از دم دکترا به دست بر روی زمین خدا راه برویم، بعید بدانم راه تعالی بشری از دانشگاه‌ها و مدرک‌های ما رد بشود

 

باید کسی هم باشد که گوسفندها را هی کند، دراز بکشد نیلبک بزند با سوز هم بزند و عاقبت هم یک روز در همان هیبت چوپانی به پیامبری مبعوث شود. یک کاوه لازم است که آهنگری کند که درفش داشته باشد که به حرمت عدل از جا برخیزد و حرکت کند…

 

قرار نبوده این ‌همه در محاصره‌ی سیمان و آهن، طبقه روی طبقه برویم بالا

 

قرار نبوده این تعداد میز و صندلی‌ِ کارمندی روی زمین وجود داشته باشد، بی‌شک این همه کامپیوتر و پشت‌های غوزکرده‌‌ی آدمهای ماسیده در هیچ کجای خلقت لحاظ نشده بود

 

تا به حال بیل زده‌اید؟ باغچه هرس کرده‌اید؟ آلبالو و انار چیده‌اید؟…
کلاً خسته از یک روز کار یَدی به رختخواب رفته‌اید؟  آخ که با هیچ خواب دیگری قابل مقایسه نیست…

 

این چشم‌ها برای نور مهتاب یا نور ستارگان کویر،‌ برای دیدن رنگ زرد گل آفتابگردان برای خیره شدن به جاریِ آب شاید، اما برای ساعت پشت ساعت، روز پشت روز، شب پشت شب خیره ماندن به نور مهتابی مانیتورها آفریده نشده‌اند.

 

قرار نبوده خروسها دیگر به هیچ‌کار نیایند و ساعت‌های دیجیتال به‌جایشان صبح‌خوانی کنند.
آواز جیرجیرک‌های شب‌نشین حکمتی داشته حتماً، که شاید لالایی طبیعت باشد برای به خواب رفتن‌ ما تا قرص خواب‌ لازم نشویم و اینطور شب تا صبح پرپر زدن اپیدمی نشود.

 

من فکر می‌کنم قرار نبوده کار کردن، جز بر طرف کردن غم نان، بشود همه‌‌ی دار و ندار زندگی‌مان، همه‌ی دغدغه‌ی زنده بودن‌مان.

 

قرار نبوده کنار هم بودن و زاد و ولد کردن، این همه قانون مدنی عجیب و غریب و دادگاه و مهر و حضانت و نفقه و زندان و گروکشی و ضعف اعصاب داشته باشد.

 

قرار نبوده اینطور از آسمان دور باشیم و سی‌ سال بگذرد از عمر‌مان و یک شب هم زیر طاق ستاره‌ها نخوابیده باشیم.

 

قرار نبوده کرِم ضد آفتاب بسازیم تا بر علیه خورشید عالم‌تاب و گرما و محبتش، زره بگیریم و جنگ کنیم.

 

قرار نبوده چهل سال از زندگی رد کنیم اما کف پای‌مان یک‌بار هم بی‌واسطه‌ی کفش لاستیکی/چرمی یک مسافت صد متری را با زمین معاشرت نکرده باشد.

 

قرار نبوده من از اینجا و شما از آنجا، صورتک زرد به نشانه‌ی سفت بغل کردن و بوسیدن و دوست داشتن برای هم بفرستیم.

 

چیز زیادی از زندگی نمی‌دانم، اما همین‌قدر می‌دانم که این‌همه “قرار نبوده”‌_ای که برخلافشان اتفاق افتاده، همگی‌مان را آشفته‌ و سردرگم کرده…آنقدر که فقط می‌دانیم خوب نیستیم، از هیچ چیز راضی نیستیم، اما سردر نمی‌آوریم چرا.

 

 

صبح سپید...

 

شيشه اي مي شكند... يك نفر مي پرسد... چرا شيشه شكست؟
مادر مي گويد... شايد اين رفع بلاست
يك نفر زمزمه كرد...باد سرد وحشي مثل يك كودك شيطان آمد، شيشه ي پنجره را زود شكست.
كاش امشب كه دلم مثل آن شيشه ي مغرور شكست، عابري خنده كنان مي آمد...
تكه اي از آن را برمي داشت مرهمي بر دل تنگم مي شد...
اما امشب ديدم... هيچ كس هيچ نگفت 
غصه ام را نشنيد... از خودم مي پرسم آيا ارزش قلب من از شيشه ي پنجره هم كمتر است؟ 
دل من سخت شكست اما، هيچ كس هيچ نگفت و نپرسيد چرا.........!!!!!!!!!!؟؟؟؟؟

دیروز فقط همراه اول و یکی دو تا بانک که حساب دارم توشون میدونستن تولدمه و بهم اس ام اس تبریک گفتن
آخ که چه روزگاری شده هیچ کس از هیچ کس دیگه ای خبر نداره
که کی میان و کی میمیرن

به خودم نهیب میزنم بی خیال ادریس یه شمع سیاه دیگه فوت کن واسه خاطر سالی که گذشت یه شمع دیگه هم خاموش شد
بیست و نهمین شمع هم خاموش شد

فـــــــــــــــــــوت کنید ...... تا فُوت بشیم
واقعا یه سال بزرگ تر شدن نه خنده داره نه دست و هوراااااااااا

پ.ن: اگر میخواید تسکین بدید کنار لینک نظرات دکمه +۱ هست اون رو بزنید

صبح سپید...

دکتر شریعتی را دستمایه طنز نکنیم

افراد تحصیل کرده‌ای که در زمان پیش از انقلاب اهل درد و مطالعه بودند به خوبی با ارزشهای دکتر شریعتی آشنا هستند.

دکترشریعتی کسی بود که در دوران سیاه اختناق با سخنرانی‌ها و کتابهایی که از او انتشار یافت توانست قشر وسیعی از جوانان پاک ضمیری که به دنبال دینداری بودند را جذب کند و به طور همزمان در۳ جبهه مبارزه‌ای را آغاز کرد: 
۱. رژیم پوسیده پهلوی ۲. مارکسیستهای دو آتشه و التقاطیون مذهبی ۳. متحجرین و انجمن حجتیه

 

ازهمان زمان کینه دکترشریعتی به دل هر ۳گروه یادشده ماند و در دانشگاه‌ها شاهد تخریب بی‌امان شخصیت این بزرگوار بودیم. شاید بهترین عامل خلع سلاح ایدئولوژیک مجاهدین خلق و فداییان و……. کتب دکتر شریعتی بود. البته نمی‌خواهم منکر ارزشمندی سخنرانی‌ها و کتب دیگربزرگان بشوم ولی برقراری ارتباط باجوانان و نفوذ دراندیشه آن‌ها تخصص این جامعه‌شناس مسلمان برجسته بود.

 

من فکر می‌کنم هیچگاه دشمنان دکترشریعتی از مبارزه با او منصرف نشده و اینک پس از سال‌ها گذشت از رحلت این دانشمند گرانمایه بازهم سعی خواهند کرد باتخریب شخصیت و اندیشه‌های او گذشته محوشده خود را احیا کنند و رنگ ولعابی تازه ببخشند.

آنچه باعث شد به این توضیح واضحات بپردازم حرکتی فراگیر درجهت ساخت جوکهای بی‌محتوا با استناد به نام این بزرگوار است.

عده‌ای ازمردم ما در طنز‌پردازی ید طولایی دارند و آن را ازنان شب واجب‌تر می‌دانند.

مدتی به قوم لر و ترک می‌پردازند وروزگاری اصفهانی و شیرازی و…… اما آنچه مسلم است خودمخاطبین می‌دانند که نمک پاشی بین شهری کاری قابل تحمل است (هرچند افراط در آن هم صحیح نیست) ولی اگر روزی فقط درمورد یک قوم هجوم شدید لطیفه و جوک آغازشود آن روز روزی است که باید اندیشید که چه کاسه‌ای زیر این نیم کاسه است……همان طور که در پست قبلی در این خصوص توضیح دادیم

اینک هجوم وسیع درمورد دکترشریعتی و اینکه نام این بزرگوار دستمایه لطیفه‌های بی‌مایه و بی‌محتوا قرارگرفته نگران کننده است. از دو حالت خارج نیست یا اینکه پشت پرده این کار، فکر و اندیشه‌ای وجود دارد و ستاد فرماندهی تشکیل شده و جوک می‌سازند و پیامک می‌دهند و دراین میان اکثریت هم باغفلت و مسامحه دنباله رو این جریان شده‌اند یا اینکه بدون هیچ پیشینه فکری و به دنبال یک مزاح فردی این حرکت آغازشده و ادامه یافته است درصورتی که فرضیه اول باشد جای تاسف و حساسیت بیشتری وجود دارد و درغیر این صورت توجه به فرهنگ عمومی ضرورت خود رانشان می‌دهد.

 

در هرصورت باید بدانیم که سخنان دکترشریعتی جمله به جمله با فکر و اندیشه بوده و پرمغز و بامعناست ولو اینکه مورد نقد و یا اشتباه باشد.

هموطنان عزیز جا دارد باحرکتی همراه و هماهنگ از اشاعه این طنزهای بی‌معنی با دستمایه قرارگرفتن نام کسی که انقلابیون ما او را «معلم شهید» نام نهاده بودند پرهیز کنند.

 

منبع: خبرآنلاین

 

---

جملاتی از دکتر شریعتی:

برادر! ما اکنون، به ظاهر برای کسی بیگاری نمی کنیم، آزاد شده ایم، بردگی برافتاده است!!
اما به بردگی یی بدتر از سرنوشت تو محکوم شده ایم.
اندیشه ما را برده کرده اند. دلمان را به بند کشیده اند و اراده مان را تسلیم کرده اند،و ما را به عبودیتی آزادگونه پرورده اند و با قدرت علم، جامعه شناسی، فرهنگ، هنر، آزادیهای جنسی، آزادی مصرف و عشق به برخورداری و فرد پرستی، از درون و از دل ما، ایمان به هدف، مسئولیت انسانی و اعتقاد به مکتب او را پاک برده اند.
و اکنون برادر، ما در برابر این نظام های حاکم، کوزه های خالی زیبایی شده ایم که هر چه می سازند، می بلعیم !!!

------------------------------------

وقتی در صحنه حق و باطل نیستی وقتی که شاهد عصر خودت و شهید حق و باطل جامعه ات نیستی هرکجا که خواهی باش؛ چه در نماز ایستاده باشی چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است

------------------------------------

این سه راهی است که در پیش پای هر انسانی گشوده است:پلیدی پاکی پوچی

--------------------------------------

هرگز از دوباره جان گرفتن ابلیس بی جان شده،غافل مباش!
که انقلاب،پس از پیروزی نیز،همواره در خطر انهدام است ،در خطر ضد انقلاب است؛
مارهای سرکوفته،در گرمای فتح و غفلت جشن و غرور قدرت، باز سر بر می دارند،رنگ عوض می کنند
نقاب دوست می زنند ، از درون منفجر می کنند،غاصب همه ی دست آوردهای انقلاب می شوند
و میراث خوار مجاهدان و تعزیه خوان شهیدان !

 

 

صبح سپید...

 

 

دانلود کلیپ حادثه نور در آسمان

 

 

صبح سپید...